29 Czerwiec 2020

Podziel się z innymi

Polski

Ujrzałem świat w cybernetycznej hipnozie
Ludzi prowadzonych strumieniem programów
By złudzenia życia mogli doświadczać…

Bladość ich skóry mdłą się wydawała
W niebyt odeszła pamięć człowiecza
Niczym nawóz, deszczem fałszu rozmyta…

Z uśmiechem pozbawionym naturalności
Klon tych samych myśli wczytywał marzenia
Warstwę złudnych obrazów, wątpliwej jakości

Szpitalna biel mamiła ich czystością
Błędnym wzrokiem szukali barw intensywnych
Kontrastów uczuć – wewnętrznego niebycia..