27 Lipiec 2020

Teraz zgasły światła amfiteatru
Ściągnij zatem maskę uśmiechu
Łzom oczyszczającym czas poświęć
Niech mkną w dół korytarzami
Na serca spotkanie — zbawienne

Myślisz że żałosnym Twój makijaż
Wstydliwym ruchem twarz ocierając
Kłam zadajesz oczom przekrwionym
Gorączkowo szukając własnego odbicia
Widzisz w zwierciadle, ledwo blask neonów

Wrócisz jutro, by znowu oślepnąć
Stając w blasku scenicznych świateł
Rękę w góre tryumfu uniesiesz
Lecz Ty sam w echu minionej nocy
Trwać będziesz, wśród pospólstwa wrzawy

Oto Twoja gra świateł i cieni
Gdzie substytutem dla innych jesteś
Wielki na scenie, lecz w sobie niewidoczny
Pozornie mocarny, po prawdzie nieistotny
Jeden z wielu – mój Przyjacielu…