16 Sierpień 2020

Zamknąłem dziś ciszę w sobie
Wdowę po krzyku srogich ust
Słów niewypowiedzianych siostrę
Niech nabrzmiewa mądrościa..

Ona wnętrza mego częstym gościem
Czasem w popłochu szalona ucieka
Gdy w zrozumieniu serca
Zakłamuje obraz rzeczywistości..

Ileż to zdań nie sformowanych
Wciąż w przestrzeni żniwa wyczekuje
To co niezasiane, nie wzrośnie chwastem
Plonu nie dając – żalu też nie wzbudzi..

Obracam w dłoni własny sześcian istnienia
Gotów roztrzaskać go o granitowe skały
Dostępu szukam do własnego spełnienia
By żyznym, świat stał sie wokoł – dla wielu…